Table of Contents
1 Przegląd (co i kiedy)
Łączenie wzorów w SewWhat-Pro pozwala stworzyć spersonalizowaną aplikację: liczba z pustym środkiem (aplikacyjna) staje się tłem, a postać – pierwszym planem. Dzięki temu powstają klarowne, lekkie hafty bez nadmiernej gęstości ściegów w miejscach nachodzenia.
– Kiedy ta technika ma sens: gdy chcesz nałożyć postać na dużą cyfrę/aplikację i masz możliwość usunięcia ściegów spod nakładki. – Kiedy nie: jeśli liczba jest „pełna” (nie-aplikacyjna) i nie planujesz edycji ściegów – wówczas grozi to nadmiarem satyny i „górką”.
Warto pamiętać, że choć finalnie haft powstaje w tamborku 5×7, na etapie edycji wygodniej pracować na dużym widoku i dopiero później zeskalować całość. Co więcej, użytkownicy potwierdzają, że zakup i pobieranie plików przez komputer z późniejszym eksportem na USB działa niezawodnie – program jest wtedy centrum Twojej kontroli nad wzorem.
Aby zachować stabilność tkaniny, w wielu przypadkach świetnie sprawdzają się Tamborki magnetyczne, zwłaszcza gdy pracujesz z grubszymi warstwami lub chcesz szybko przepinać projekt bez ponownego napinania materiału.
2 Przygotowanie
Zanim zaczniesz, przygotuj:
– Program SewWhat-Pro zainstalowany na komputerze. – Pliki wzorów: bazową liczbę (np. Number 5.pes) oraz postać (np. 2 in Princess Mulan 2.pes). – Podstawową znajomość interfejsu: otwieranie plików, siatka, powiększanie, narzędzia edycyjne.
W filmie autorka korzystała z plików w formacie PES i pola tamborka 5×7. Na starcie otwieramy liczbę „5” – koniecznie jako aplikację (pusty środek), bo to pozwala włożyć tkaninę w środek i swobodnie „wyciąć” ściegi tam, gdzie pojawi się postać.
Z komentarzy wynika, że wzory kupowane są online, często w cenie kilku dolarów za sztukę (fonty i zestawy cyfr bywają droższe). Po pobraniu zapisujesz je na komputerze – a następnie edytujesz w SWP i dopiero gotowe wysyłasz na USB do maszyny. Ta ścieżka ogranicza błędy i ułatwia kontrolę nad rozmiarem oraz kolejnością ściegów.
Jeśli haftujesz często, rozważ ergonomiczne doposażenie stanowiska: uniwersalna stacja do tamborkowania hoop master upraszcza powtarzalne pozycjonowanie ubranek czy paneli, co później procentuje równymi krawędziami i szybszym startem szycia.
2.1 Pliki i porządek
– Trzymaj wzory w czytelnej strukturze katalogów. – Zawsze używaj „Save As”, aby nie nadpisać oryginałów. – Przygotuj folder roboczy projektu (np. „Mulan Numbers”).
2.2 Checklista – przygotowanie
– SewWhat-Pro uruchomiony. – Pliki PES pod ręką. – Liczba to aplikacja (pusty środek). – Pamięć USB gotowa na eksport. – Siatka włączona – dla łatwego pozycjonowania.
Dla posiadaczy maszyn Brother rozmiar 5×7 bywa standardem – jeśli pracujesz właśnie tak, możesz dodatkowo rozważyć Tamborek magnetyczny 5x7 do Brother dla szybszego montażu materiału przy testach i próbkach.
3 Ustawienia (Setup) i logika decyzji
Po uruchomieniu SWP otwórz liczbę i od razu ustaw tamborek 5×7 jako docelowy. To nadaje kontekst wymiarowy – wiesz, ile miejsca masz do dyspozycji. Włącz siatkę; linie pomagają ustawić dół obu elementów równo.
Jeśli dopiero zaczynasz z maszynami wieloigłowymi, pamiętaj, że ten poradnik koncentruje się na edycji w programie – sama maszyna i dobór tamborka to osobny temat. Użytkownicy rozwijający park sprzętowy często pytają o modele takie jak brother pr 680w, ale to już wybór poza zakresem tej procedury – tutaj kluczowe jest czyste połączenie ściegów bez nadpisywania satyny.
3.1 Decyzje kluczowe
– Jeśli postać zasłania liczbę w wielu „wnękach”, czeka Cię dużo wymazywania – popraw pozycję postaci, by ograniczyć liczbę miejsc do korekty. – Jeśli nie pracujesz na dużym powiększeniu (nawet 1000%), ryzykujesz pozostawienie pojedynczych ściegów pod spodem.
3.2 Checklista – setup
– Tamborek 5×7 ustawiony. – Siatka włączona. – Widok na tyle powiększony, by komfortowo edytować. – Elementy nie są jeszcze scalone – to dobrze, będziemy je świadomie rozdzielać i łączyć.
Dla osób korzystających z magnetycznych akcesoriów przy testowym wyszyciu wzoru na próbce materiału, sprawdzi się ogólna kategoria Tamborki magnetyczne do hafciarek – łatwo przepniesz tkaninę i szybko przeprowadzisz kontrolę jakości zanim użyjesz droższej bazy.
4 Kroki w praktyce
Poniżej znajdziesz sekwencję działań potwierdzoną w materiale źródłowym – wraz z parametrami, jakie padły w trakcie pracy.
4.1 Otwórz liczbę i ustaw tamborek
– File > Open i wybierz „Number 5.pes”. – Ustaw tamborek 5×7 (Brother/BabyLock, typ PES). – Włącz siatkę (View > Grid Lines). – Potwierdź, że liczba to aplikacja (pusty środek).
Szybka kontrola: liczba jest widoczna na płótnie, siatka włączona, wymiary odpowiadają polu 5×7.
4.2 Scal z postacią (Merge) i wstępne pozycjonowanie
– File > Merge i wskaż plik postaci (np. „2 in Princess Mulan 2.pes”). – Ustaw dół postaci i dół liczby równo na siatce. – Postaraj się tak ułożyć postać, by zasłaniała tylko 1–2 obszary liczby (mniej kasowania później).
Uwaga: jeśli wciśniesz postać w liczbę tak, że nachodzi na wiele wąskich mostków, edycja ściegów będzie mozolna – popraw pozycję teraz, oszczędzisz czas później.
4.3 Delikatne skalowanie postaci i przygotowanie do edycji ściegów
– Zaznacz tylko postać. – Tools > Resize Pattern i ustaw 95% (szerokość i wysokość). – Wyrównaj dół postaci do dołu liczby. – Tymczasowo przesuń postać na środek ekranu (poza liczbę) dla czytelności. – Powiększ widok do 1000% – będziemy pracować „na pikselach” ściegów.
Porada pro: mały krok skalowania (np. 95%) zachowuje proporcje i ułatwia dopasowanie, a jednocześnie nie zniekształca detali konturu postaci.
4.4 Rozdzielenie wzoru i ukrycie siatki
– Edit > Split Pattern – rozdzielisz liczbę i postać na osobne obiekty ściegowe. – View > Grid Lines – wyłącz siatkę, by nic nie zasłaniało konturów ściegów.
Uwaga: nie kładziemy satyny na satynę. Podwójna satyna to „górka”, obciążenie igły i ryzyko problemów z transportem. Zamiast tego usuwamy ściegi spod nakładanej postaci.
4.5 Wybór koloru do kasowania
– W trybie Split Pattern kliknij Select Colors. – Wskaż czerwony kolor, który odpowiada satynowej obwódce liczby „5”. – Pozostałe ściegi wyszarzeją – dzięki temu usuwasz tylko to, co trzeba.
Szybka kontrola: w pełnej barwie widzisz wyłącznie czerwoną satynę liczby; reszta jest przygaszona.
4.6 Gumka w dłoń: kasowanie nakładających się ściegów
– Wybierz eraser tool – rozmiar „drugi co do wielkości” (zapewnia kontrolę). – Pracuj wolno i precyzyjnie po czerwonej satynie tam, gdzie nachodzi postać. – Jeśli zostają czerwone „wiórki”, przybliż i popraw – by nie powstały niechciane ściegi. – W razie pomyłki: Edit > Undo.
Porada pro: przełączaj powiększenie (np. 100% ↔ 1000%), by szybciej namierzać kolejne miejsca nakładania. Lepiej wykonać dwa przejścia „kontrolne” niż pominąć pojedynczy ścieg, który potem niepotrzebnie się wyhaftuje.
4.7 Zatwierdzenie kasowania i wycentrowanie
– Zamknij okno Split Pattern – wybierz „Yes”, aby wykonać wszystkie oczekujące kasowania. – Zaznacz jednocześnie liczbę i postać. – Kliknij „Center pattern in hoop” – projekt wróci idealnie do środka pola tamborka.
Uwaga: jeśli nie zatwierdzisz kasowań, cała żmudna praca przepadnie. Zawsze wybieraj „Yes”.
4.8 Dopasowanie rozmiaru do pola 5×7
– Włącz siatkę (View > Grid Lines). – Zaznacz oba elementy i Tools > Resize Pattern. – Zmieniaj rozmiar stopniowo: autorka testowała 90%, 95%, finalnie 98% dało 4.98″ – idealnie pod 5.0″ ograniczenia pola. – Obserwuj wymiary – nie dopuść do zbyt dużej deformacji.
Szybka kontrola: docelowo szerokość/wysokość mieszczą się w 5.0″. Jeśli wygląd „na oko” gubi proporcje, cofnij i spróbuj inną wartość.
4.9 Zapis gotowego wzoru
– File > Save As. – Zapisz pod nową nazwą (np. „Number5-5x7.pes”) w dedykowanym folderze (np. „Mulan Numbers”). – Nie nadpisuj oryginałów – zachowaj możliwość powrotu.
W razie potrzeby później dodasz napis pod wzorem i dostosujesz gęstość ściegu – natomiast połączenie liczby z postacią masz już „na stałe”.
4.10 Checklista – kroki w praktyce
– Liczba (aplikacja) otwarta, tamborek 5×7 ustawiony. – Postać wczytana metodą Merge, dół wyrównany. – Postać skalowana do 95% i tymczasowo odseparowana do edycji. – Split Pattern wykonany, satyna liczby wybrana kolorem. – Czerwona satyna usunięta w miejscach nakładania. – „Yes” przy zamknięciu Split Pattern. – Wycentrowanie i końcowe skalowanie (np. 98% → 4.98″). – Zapis jako nowy plik.
Jeśli chcesz testowo wyszyć rezultat na próbce, przyda się stabilne chwytanie tkaniny – tu część osób wybiera Tamborek magnetyczny do hafciarki Brother albo systemy alternatywne, zależnie od maszyny i preferencji.
5 Kontrola jakości
Po połączeniu projektu sprawdź trzy kluczowe aspekty:
– Brak czerwonej satyny pod postacią. Powiększ i obejrzyj wszystkie miejsca styku – jeden niedostrzeżony fragment to dodatkowy, niepotrzebny ścieg. – Proporcje po skalowaniu. Niewielkie różnice są akceptowalne, lecz wyraźne rozciągnięcie – cofnij i dobierz inny procent. – Centrowanie w tamborku 5×7. Siatka i narzędzie „Center in hoop” gwarantują powtarzalność.
Uwaga: Nie nakładaj satyny na satynę. To „hot mess” – ryzyko złamania igły, przeskoków i widocznej „górki”. Zawsze usuwaj ściegi spod elementu nakładanego.
W projektach testowych wygodne są także produkty typu Tamborek dime snap hoop do janome, jeśli akurat pracujesz na takim ekosystemie – ich szybkie zamykanie ułatwia seryjne próby i korekty bez utraty naciągu materiału.
6 Rezultat i dalsze kroki
Efektem jest jedna, spójna kompozycja: liczba „5” jako aplikacja i nałożona postać, bez niechcianych ściegów pod spodem, w rozmiarze dopasowanym do pola 5×7 (przykładowo 4.98″ po finalnym „98%”). Zapisz wzór w katalogu projektu i – jeżeli planujesz personalizację – dołóż imię/napis pod spodem w odrębnej sesji edycyjnej.
Z komentarzy: wielu użytkowników kupuje wzory online, następnie pobiera je na komputer, edytuje w SWP i wysyła na USB do maszyny – prosto i skutecznie. To dobry nawyk także wtedy, gdy pracujesz z systemami magnetycznymi typu Tamborki mighty hoop do brother, bo zyskujesz powtarzalne pozycjonowanie i minimalizujesz czas ustawień między próbami.
7 Rozwiązywanie problemów
Poniżej zebrane sygnały i remedia, oparte wyłącznie na materiale źródłowym oraz komentarzach odbiorców.
– Objaw: wyraźna „górka” w miejscu nakładania. Możliwe przyczyny: nieusunięte ściegi satyny liczby pod postacią; nałożenie satyny na satynę. Rozwiązanie: Split Pattern → Select Colors → wybierz satynę liczby → eraser tool i powolne, dokładne kasowanie wszystkich fragmentów w strefach styku.
– Objaw: projekt nie mieści się w 5×7. Możliwe przyczyny: brak finalnego skalowania całości. Rozwiązanie: Zaznacz oba elementy → Tools > Resize Pattern → małe kroki (np. 90%, 95%, 98%) i kontrola wymiarów do nie więcej niż 5.0″ w dowolnym kierunku.
– Objaw: deformacja kształtu po skalowaniu. Możliwe przyczyny: zbyt agresywne lub nieproporcjonalne skalowanie. Rozwiązanie: Cofnij (Undo), stosuj niewielkie korekty i każdorazowo sprawdzaj proporcje „na oko” i wg wymiarów.
– Objaw: zniknęły efekty kasowania po wyjściu z edytora. Możliwe przyczyny: brak potwierdzenia „Yes” przy zamknięciu Split Pattern. Rozwiązanie: Powtórz kasowanie, pamiętaj o zatwierdzeniu.
– Objaw: dużo czasu zajmuje przepinanie testowych próbek. Możliwe przyczyny: klasyczne ramki i ponowne napinanie materiału. Rozwiązanie: rozważ akcesoria magnetyczne (np. neutralne rozwiązania pokroju Tamborki magnetyczne do hafciarek), które przyspieszają testy – pamiętaj jednak, że wybór akcesoriów zależy od Twojej maszyny i nie był tematem filmu.
Z komentarzy
– Czy SWP służy do pełnego digitizingu? W materiale nie padła informacja o pełnym procesie digitizingu – skupiamy się na łączeniu i edycji ściegów istniejących wzorów. – Skąd brać wzory i jak je wgrać do maszyny? Społeczność podkreśla: kup online → pobierz na komputer → edytuj w SWP → zapisz na USB → haftuj. – Ile kosztują wzory? Zależnie od źródła: pojedyncze projekty często kilka dolarów, zestawy czcionek/cyfr drożej.
Na koniec: jeżeli wyszywasz na różnych typach tkanin, stabilne i powtarzalne pozycjonowanie potrafi być „wąskim gardłem”. W takich sytuacjach niektórzy sięgają po Tamborki magnetyczne, inni po stacje pozycjonujące; dobór rozwiązania zależy od Twojej maszyny i nie jest elementem procedury opisanej w tym przewodniku.